Xa fai tempo que alguén me falou desta peli-documental (non lembro quen foi) e tiña ganas de vela. É unha historia sinxela: Unha familia de nómadas no deserto do Gobi que axuda nos nacementos dunha manada de camellos.
Cun peculiar ritual, un músico interpreta unha melodía sinxela mentras unha das mulleres da familia canta, sen parar de acariciar á camella que acaba chorando e permitindo que o seu fillo mame. Pregúntome qué faríamos aquí nun caso semellante, dende logo non me imaxino a ningún gandeiro cantándolle ás súas vacas nin moito menos levando a un músico para que as tranquilice, tal vez sexa o precio da "civilización" que o único que fai e deshumanizarnos cada día un pouco mais facendo que nos parezca o mais normal do mundo deixar ós nosos fillos en gardarías nada mais nacer ou darlles o "bibe" porque é o millor para eles, cando todo é moito mais sinxelo: o único que realmente importa é o contacto físico que é o único xeito de transmitir a protección, a seguridade e a tranquilidade que precisamos para vivir sen medos.
Impresiona a confianza da familia nos nenos, ós que envía a través do deserto en busca do músico. Dous nenos, un deles dunhos cinco anos, recorren quilómetros de area mentras a súa familia ten a certeza de que poden valerse sós perfectamente.